Het werd stilaan wel eens tijd om iets te doen aan de blog die in de lappenmand lag. Normaal gebruik ik Drupal voor websites, maar fsck it, deze keer wil ik alleen maar een simpele blog. Dus WordPress. Sorry Dries, ik ga niet met een kanon op een mug schieten.
In de komende dagen ga ik uitzoeken hoe ik blogposts kan migreren van Drupal naar WordPress. Desnoods is ‘t copy/paste van de Wayback Machine.
Op de disclaimer-pagina staat een aardigheidje. Je moet zelf maar eens zoeken.
Ik heb dit idee gehaald bij TheDailyWTF. Als je het zelf ook op een WordPress site wil hebben, dan doe je het volgende:
<script type="text/javascript" src="http://www.cornify.com/js/cornify.js"></script><span onclick="cornify_add();return false;" title="click me!"></span>LET OP! WordPress heeft de vervelende gewoonte om <span>-tags zomaar te verwijderen wanneer je een pagina opnieuw bewerkt!
Soms stuit ik op software die zo leuk of interessant is, dat ik er direct een git hook voor zou willen schrijven en toepassen op alle softwareprojecten waar ik bij betrokken ben. Gource is daar een voorbeeld van. Softwareprojecten worden weergegeven door Gource als een geanimeerde boom, met de root directory van het project in het centrum. Mappen verschijnen als takken en bestanden als bladeren. Je ziet ontwikkelaars werken aan de boom wanneer ze hebben bijgedragen aan het project. Ik heb Gource al gebruikt op git en svn repositories, maar mercurial en cvs zijn ook mogelijk.
In principe zou je Gource moeten draaien op een grafische desktop, en dan kan je met een desktop recording tool opnemen. Maar het is ook mogelijk om Gource op een virtual framebuffer te draaien, en de output daarvan naar ffmpeg te sturen, dat dan encoding doet naar een videobestand.
Ik gebruik daarvoor dit script:
#!/bin/bash -ex
xvfb-run -a -s "-screen 0 1280x720x24" \
gource \
--seconds-per-day 1 \
--auto-skip-seconds 1 \
--file-idle-time 0 \
--max-file-lag 1 \
--key -1280x720 \
-r 30 \
-o - \
| pv -cW \
| ffmpeg \
-loglevel warning \
-y \
-b:v 3000K \
-r 30 \
-f image2pipe \
-vcodec ppm \
-i - \
-vcodec libx264 \
-preset ultrafast \
-pix_fmt yuv420p \
-crf 1 \
-threads 0 \
-bf 0 \
../${PWD##*/}.mov
Dit zou je bijvoorbeeld kunnen draaien via een cron job, of iedere keer wanneer een release getagd wordt. Sounds cool, huh?
Maar heeft dit nu ook praktisch nut? Jawel! Door Gource te gebruiken op het werk, hebben we de checkin-stijl van 2 verschillende contractors kunnen vergelijken. De ene deden 1 keer om de 2 weken een massale checkin, waardoor het leek alsof het scherm explodeerde wanneer je het met Gource bekeek. De anderen deden continu kleine checkins. Ik denk dat ik niet moet uitleggen welke van de 2 wij het liefst mee samenwerken?
1 Mei is de dag waarop deze blog traditioneel op licht ironische wijze rood kleurt. Ik ga dan in de archieven van YouTube op zoek naar een uitvoering van de Internationale. Dit jaar een uitvoering van Nationaal Congres van de Sovjetunie, uit 1978. In volle koude oorlog, dus. Het valt me vooral op hoe je de jonge mensen uit volle overtuiging ziet zingen, terwijl de oudere generaals vol stickers medailles gewoon maar wat mee lippen.
Happy Pi Half Tau Day!
Vandaag is het 3-14, in de Amerikaanders notatie. 3,14… is ook de waarde van π (pi), ofwel de helft van τ (tau).
Huh? Waarom zou je dat vieren? Meer daarover op Tau Day! Nog effe wachten dus… 😉
Zullen we dit jaar nog eens een Engelse versie van de Internationale doen? Wel ja, waarom niet. Deze keer eentje van Billy Bragg, met een intro waarin hij vertelt dat Pete Seeger hem gevraagd had om nieuwe Engelse lyrics te schrijven.
In mijn jaarlijkse zoektocht naar interessante uitvoeringen van de Internationale, heb ik nu wel een interessante versie gevonden. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, verliet de dirigent Toscanini Italië en trok hij naar Amerika. In 1944, ter gelegenheid van de geallieerde overwinning in Italië, besloot hij om een uitvoering van Inno delle Nazioni (Hymne van de Naties) van Verdi te dirigeren. Verdi had dit in 1862 geschreven voor de wereldtentoonstelling in Londen. God Save the Queen, de Marseillaise en het Italiaanse volkslied zitten er in verwerkt. Toscanini voegde er voor zijn versie nog de volksliederen van 2 andere geallieerden aan toe: The Star-Spangled Banner en de Internationale.
Helaas sloeg in de jaren ’50 de angst voor de communisten toe en werd deze uitvoering gecensureerd. Jarenlang werd het origineel als verloren beschouwd, tot er in de jaren ’80 ergens in Alaska een kopie gevonden werd.
Hieronder te bekijken, doorspelen naar 7m46s voor het stuk met de Internationale (maar voel u vrij om het volledige fragment te beluisteren).
Het is weer 1 mei vandaag, dat wil zeggen dat deze blog naar aloude traditie een versie van de Internationale brengt. Deze keer is het een Engelse versie, van de begin dit jaar overleden folkzanger Alistair Hulett.
PS: Voor wie het zich afvraagt: neen ik heb totaal geen interesse in het communisme. Dit is ooit begonnen als satire en een inside joke. 😉
Maandagavond, ik kom thuis. Vrouw zegt, schààààt, ik kan nie aan mijnen iemeel. Efkes checken, inderdaad al mijn quasi permanent openstaande ssh-sessies zijn dichtgesmeten. Pingelepong, nada.
Kabelmodem gecheckt: zo donker al iets. Dansje gedaan met de stroomkabels, met een dode kip gewuifd: nada.
Dus, er zit nie anders op dan een telefoontje naar de 015 2*number of the beast. Beetje semi-random op nummerkes gedrukt, modemtestje dat zegt dat er iets loos is met m’n modem, efkes een geblondeerde trezebees moeten aanhoren die “zet a doar” zingt, af en toe onderbroken door een Engelstalige stem (doh? Vlaams bedrijf?) die me verwijst naar de website.
Slechts 2′ later (helemaal niet slecht) heb ik een medewerker aan de lijn. Ik hoor dat het nen geïmporteerde Hollander is met Limburgs accent, dus ik gok dat ik bij IPG zit. Wat ik hem vraag en hij mij ook bevestigd terwijl we wachten wanneer hij mij het kabeldansje nog eens laat uitvoeren. Bon, die gast moet ook maar z’n troubleshootingprocedure uitvoeren, daar is niks mis mee.
Zijn diagnose: b0rken voeding. Ik deel zijn mening. Hij gaat me een nieuwe voeding opsturen met Taxipost. Ik vraag nog uitdrukkelijk of ik zelf niet ergens iets kan afhalen, maar nee: er is niets bij mij in de buurt. Twijfelachtig, mor allà.
Woensdagavond, briefke in de bus van Taxipost. Of ik mijn pakje kan komen ophalen in Wetteren. Wetteren??? Fscking Wetteren? Ik weet da gat met moeite liggen (geen gps), laat staan dat ik er naartoe ga rijden. Het is op dat moment al te laat om naar Taxipost of Telenet te bellen.
Donderdag geef ik mijn madam opdracht om naar Taxipost te bellen. Aangezien wij alletwee werkende mensen zijn, en aangezien Taxipost blijkbaar altijd rond 11u in de voormiddag probeert te leveren, ga ik nooit een nieuwe voeding zien. SWMBO is zo slim van te vragen, jullie zijn Taxipost, kan je dat niet in een postkantoor in de buurt leveren? De frank valt van da madammeke van Taxipost: ha ja dat kan ook. Vroegste leveringstermijn bij het postkantoor: volgende week dinsdag…
Oh… my… fscking… $DEITY!
Dus, ik bel gisterenavond naar Telenet. Weer semi-random toetsen indrukken, weer bleitmuziek, en uiteindelijk: Sylvia. Ze klinkt Limburgs, dus waarschijnlijk ook IPG. Pas op, geen slecht woord over Limburgers of IPG’ers. Uiteindelijk heeft zij mij nog het best van al geholpen.
Ik doe mijn verhaal en ik vraag haar hoe “wij” (let op de meervoudsvorm!) dit probleem kunnen oplossen. Ik vraag met aandrang naar een Telenet service centrum in de buurt. Zij tokkelt wat op haar toppenbord, en uiteindelijk vindt ze iets in de Stationsstraat. Ik vraag, is dat soms Bluesky, ondertussen verhuisd naar de Mercatorstraat? Ja zegt ze, maar van een verhuis weet ze niet (was ook maar vorige week). Maar als ik daar om een nieuwe voeding wil gaan, dan moet zij toch wel een nieuw papierke opmaken. (Ja doe dat dan he sèg, zo erg is da toch nie?)
Verstade da nu? Eerst zou ik drie kwartier (enkele rit) moeten bollen naar Wetteren, en als ik doorvraag, dan kan ik mijn gerief op ocharme 5′ te voet van mijn deur gaan halen, bij mijn vaste pc-boer????
Aaaaaaaaaaaaaaa!!! bonk bonk bonk